Geschiedenis van Meppel

Meppel is ontstaan op een plaats waar allerlei afwateringsstromen van het Drentse land zich verenigen, het is een nat gebied met vele veengronden in de naaste omgeving. De eerste bewoners in 1114 hebben zich gevestigd op een zandopduiking die lag tussen de Havelter Aa, de Wold Aa en de Reest.  

In 1422 werd Meppel zelfstandig van Kolderveen en mochten de bewoners een kerk bouwen. Deze Mariakerk staat er nog steeds.

In de zeventiende eeuw werd er gewerkt aan de aanleg van de Smildervaart en de Hoogeveense Vaart, dat leidde ertoe dat Meppel een knooppunt werd van vaarwegen. Het was goed voor de economie van Meppel en voor de schipperij. Duizenden ladingen turf per jaar gingen de Meppeler sluis door op weg naar de steden langs de Ijssel. Door de groei van de economie nam de bevolking ook toe. Daardoor kreeg Meppel stadsrechten van de drost van Drenthe. Tussen 1630 en 1700 verdubbelde deze van 1285 naar 2599 mensen. Behalve door een behoorlijk geboortenoverschot is de stad ook gegroeid door instroom van mensen uit de omgeving in Drenthe en zelfs uit Overijssel.

Gedurende de achttiende eeuw veranderde er niet zo veel. Meppel bleef maar doorgroeien dankzij de handels- en marktfunctie, zodat er in 1800 ruim 3900 mensen woonden.

In de negentiende eeuw veranderde de infrastructuur in Meppel. De Hoogeveense Vaart werd verbreed, de bevaarbaarheid van Meppel werd verbeterd, er werd in 1867 een spoorlijn van Zwolle naar Meppel gelegd en schipperij werd minder belangrijk terwijl nijverheid en handel wel steeds belangrijker werden. In 1809 kreeg Meppel opnieuw stadsrechten van Lodewijk Napoleon.